ما در کشورمان ۸ هزار واحد تولیدی کالای خواب داریم که ظرفیت‌های زیرساختی بسیار خوبی برای صادرات داشته و می‌توانند از بازار کشور‌های همسایه و حتی اروپایی سهمی را برای خود در نظر بگیرد؛ چرا باید فقط ۸ کشور از محصولات کالای خواب ایران خریداری کنند؟
سال ۲۰۲۲ در بازار روتختی، تراکنشی معادل ۱۲.۹ میلیارد دلارانجام شده که بر اساس رتبه بندی محصولات پرمعامله، رتبه ۲۸۹ را به خود اختصاص داده است. چین با در اختیار داشتن عدد ۷.۷۹ میلیارد دلار به عنوان اولین کشور صادر کننده شناخته شده است و ایالات متحده آمریکا هم با ۳.۷۹ میلیارد دلار واردات، اولین کشور وارد کننده محسوب می‌شود. کشور‌های هند و لهستان به عنوان دومین و سومین کشور‌های صادر کننده محسوب می‌شوند. همانطور که از عدد‌ها پیداست، شاهد تراکنش‌های بالایی در این بازار هستیم و سوالی که مطرح می‌شود این هست که کشور ایران چه جایگاهی دارد؟
سال ۲۰۲۲ ایران ۲.۶۹ میلیون دلار واردات و تنها ۲۷۹ هزار دلار صادرات به کشور‌های مختلف به انجام رسانیده است. اما کدام کشور‌ها خریدار روتختی از ایران بوده اند؟ عمان، عراق، قطر، امارات متحده عربی، افغانستان، کویت، آلمان بر اساس آمار اتاق بازرگانی اصلی‌ترین مشتریان ما محسوب است.
چه عواملی باعث شده تا با وجود ۸۰۰۰ واحد تولیدی کالای خواب فعال و نیمه فعال و غیرفعال در شهر‌های مختلف ایران، میزان صادرات از ایران اینقدر پایین باشد؟ هزینه کارگر و قیمت انرژی در کشور ما به نسبت کشور‌های دیگر از جمله چین پایین‌تر است، اما شاهد آن هستیم که قیمت تمام شده تولیدات بالاتر می‌رود. باور اکثریت تولید کنندگان بر این است که دولت از آن‌ها هیچ حمایتی نمی‌کند تا بتوانند صادرات خود را گسترش دهند و از طرفی بسیاری از تولید کنندگان هم تحریم‌ها را بهانه کرده تا شاهد افت اقتصادی کشور باشیم.
موارد بیان شده بهانه بوده و کشور ما ظرفیت‌های زیادی برای گسترش تولید و صادرات انواع روتختی دارد. تولید کنندگان ما با تمرکز اصلی خود برروی تولید، فعالیتی در عرصه برندسازی ندارند و همین مسئله سبب شده تا تاجران دیگر کشور‌ها نسبت به تولیدات ایرانی شناختی نداشته باشند.
دلیل این که چرا قیمت تولیدات ایرانی به نسبت روتختی‌های چینی بالاتر است، این موضوع می‌باشد که کارخانه‌های ما با سرمایه‌های هنگفتی شروع به کار کرده اند و از تمام ظرفیت خود برای تولید استفاده نمی‌کنند، در نتیجه برای آن‌ها صرفه اقتصادی زیادی ندارد. تصور کنید یک کارخانه با تمام ظرفیت خود شروع به فعالیت و تولید نماید، چه اتفاقی خواهد افتاد؟ قطعا با افزایش تولید، بسیاری از هزینه‌ها سرشکن شده و می‌تواند قیمت را تا حد چشم گیری کاهش می‌دهد.
راهکار‌های بسیاری از نظر من وجود دارد. با توجه به نامگذاری سال ۱۴۰۳ به افزایش تولید با مشارکت مردمی می‌توان برنامه‌های عملی بسیاری داشت. البته نه به آن معنا که باز هم بیاییم و تعداد تولید کنندگان را افزایش دهیم چرا که به اندازه کافی تولید کننده وجود دارد که در مسیر راه اندازی خط تولید خود، سرمایه گذاری انجام داده است. راهکار عملی از نظر من این است، عده‌ای به عنوان تاجر به میدان کار آمده و مسئولیت‌های مربوط به برندسازی تولیدات ایرانی را برعهده بگیرند. شاید در نگاه اول کاری سخت به نظر آید که سرمایه‌های زیادی هم نیاز دارد. هوشمندانه کار کردن بهتر از زیاد کار کردن است. قطعا بهره مندی از ظرفیت‌های برندسازی مدرن می تواند هم در کاهش هزینه‌ها موثر باشد و هم بازدهی کار را افزایش دهد.
اگر فقط کشور‌های همسایه ایران یعنی عراق، ترکیه، آذربایجان، ترکمنستان، افغانستان و پاکستان را در نظر بگیریم میبینیم که همین کشور‌ها ۱۰۳ میلیون دلار در سال ۲۰۲۲ واردات روتختی داشته اند و از ایران تهیه نکرده اند. حتی باید این نکته را در نظر بگیریم که تحریم‌ها برای دولت‌ها بوده و برای ملت‌ها نیست پس می‌توان راهکار‌های زیادی برای صادرات روتختی‌های ایرانی به کشور‌های مختلف فراهم کرد. چنین بستر‌هایی به جهت معرفی تولیدات روتختی ایرانی در حال آماده سازی می‌باشد، اما قطعا اگر بخواهیم تمام ۸۰۰۰ واحد تولیدی را به جریان بیندازیم تا هدف سال یعنی افزایش تولید با مشارکت مردمی به سرانجام برسد، نیاز به مشارکت حداکثری مردمی است که قطعا می‌تواند وضعیت تمام خانواده‌های ایرانی را بهبود بخشد. چرا که با رونق خط تولید، قطعا خانواده‌های زیادی مشغول به کار می‌شوند.
با تکیه بر دانش روز در عرصه فروش امیدواریم تا تمام افرادی که به دنبال راهی برای نجات کشور و تولید کنندگان هستند وارد میدان شده و شروع به کار شوند تا بتوانیم بازار جهانی را متوجه ایران کرده و قدرت خود را به نمایش گذاریم.