رئیس مرکز تجارت جهانی ایران با انتقاد از عدم توجه به تولید محصولات ملی و جدید در صنعت خودرو کشور گفت: تنها چیزی که در صنعت خودروسازی ما نسبت به گذشته بطور چشمگیری فرق کرده و روز به روز به طرز بی سابقه ای رشد کرده، قیمت خودروها بوده است.
*محمدرضا سبزعلیپور اقتصاددان و رئیس مرکز تجارت جهانی ایران
جایگاه و موقعیت برجستۀ سیاسی، اقتصادی، تاریخی، جغرافیایی و سوق الجیشی ایران موجب شده است تا توقع عام و خاص در داخل و خارج نسبت به ایران به عنوان یکی از بیست کشور برتر اقتصادی جهان بسیار بالا باشد و همگان انتظار دارند تا اقتصاد کشورمان از تولید و تجارت گرفته تا صنعت نفت، پتروشیمی، بانکداری، توریسم، کشاورزی، صنایع دفاعی و... غیره حرفی برای گفتن در جهان داشته باشد که متأسفانه سالهای طولانی است که چنین امری محقق نشده و همگان را جهت دیدن چنین روزی در حسرت نگه داشته است!! این موضوع بسیار مبهم و سوال برانگیز است که چرا ایران به چنین دردی دچار شده و چه چیزی مانع رشد و پیشرفت کشورمان شده است؟
این موضوع را برای صدمین بار تکرار و خدمتتان عرض میکنم که کشوری همچون ایران که اینهمه دارایی دارد و روی دریایی از ثروت خوابیده است باید یکی از بهترین و قویترین اقتصادهای جهان را داشته باشد، رشد اقتصادی آن واقعاً بی نظیر و نمونه باشد، کمترین نرخ بیکاری را داشته و مردمش نیز از نظر مالی تأمین و در بالاترین سطح درآمد، معیشت و رفاه باشند، خبری هم از رکود و تورم در این کشور نباشد و صنایع آن نیز همچون ساعت کار کنند، ضمناً حقوق کارکنان و کارگران هم سر وقت پرداخت شود و از بحرانهای کارگری هم به دور باشد. هیچ مشکل پولی و بانکی نداشته و ذخایر ارزی آن مملو از طلا و صدها میلیارد دلار و یورو پشتوانه پول ملی و اسکناسش باشد و صدها محاسن دیگری که باز هم باید نسبت به سایر کشورهای جهان داشته باشد، پس چنین کشور آنهم با این همه دارایی، دلیلی ندارد که مشکلات اقتصادی داشته و غرق در بحران باشد. فلذا اگر مشکلی وجود دارد که خیلی زیاد هم وجود دارد قطعاً مسبب مشکلات موجود، "کشور ایران" نیست بلکه مقصر کس یا کسانی دیگری هستند که باید علت و دلیل آنرا در جای دیگری جستجو و پیگیری کنیم و آدرس و اطلاعات درست به ملت عزیزمان بدهیم.
چرا غالب مسئولین و دولتمردان بجای اینکه وظایف خود را بدرستی انجام دهند فقط از خود تعریف و تمجید میکنند و دائماً از وجود مشکلات حاکم بر کشور مینالند گفت: از همه جالبتر اینکه جدیداً مُد شده که دولتمردان محترم بجای انجام وظیفه و عمل به وعده ها و تعهدات داده شده برعکس در قامت منتقد بزرگ ظاهر میشوند و به عنوان مدعی، همۀ تقصیرها را به گردن دیگر مسئولان و یا دیگر دستگاهها و حتی به گردن مردم میاندازند!! کشور ایران باید از همه نظر علی الخصوص اقتصادی، اجتماعی، رفاهی و معیشت مردم نمونه زبانزد جهانیان باشد و هیچکس دغدغه ای در هیچ اموری نداشته باشد اما متأسفانه از لحاظ کم کاری، سوء مدیریت و فرار از انجام وظایف قانونی، نمونه و زبانزد عام و خاص میباشیم.
مواردی را بطور مثال بعنوان مشکلات و حاصل دست آوردهای دولتمردانمان طی سالهای گذشته جهت شفاف شدن موضوع برای حضار و تنویر افکار عمومی، فهرست وار عرض میکنم.
* خام فروشی و سرمایه ملی را پیش خور کردن:
* کاهش بیش از پیش ارزش صادرات:
* بیماری صنایع، معادن و بازرگانی کشور:
* بحران پولی و بانکی:
* بحران ارزی وحشتناک و کاهش سرسام آور ارزش پول ملی ایران:
* مشکلات و افت بی دلیل کشاورزی:
* بحران مسکن:
* بیماری هلندی اقتصاد:
* افت تراز مثبت تجاری:
* عدم تحقق اقتصاد مقاومتی:
* عدم استفاده از مهارتهای داخلی:
* عدم استفاده از شرکتهای دانش بنیان و فرار مغزها:
* افزایش زندانیان اقتصادی:
* تلفات روز افزون جاده ای:
* تأخیر پی در پی شرکتهای هواپیمایی:
* مشکلات و موانع آموزش و پرورش در ایران:
* بی توجهی و بی احترامی به غالب جانبازان:
* بحران مالی در ورزش ایران:
* و... صدها مورد دیگر
که اگر بخواهم به آنان بپردازیم و هر مورد را بطور کامل شرح دهم باید روزها و هفته ها وقت صرف کنم و یا صدها صفحه قلم فرسایی نمایم. لکن به همین چند مورد آنهم فهرست وار بسنده میکنم زیرا بعنوان جزئی از کل، میتوانند بیانگر و مبین مشکلات و معضلات حاکم بر اقتصاد کشورمان باشند.
آیا موارد و دست آوردهای منفی که در بالا به آنها اشاره شد و اینهمه چراهایی که بابت ظهور مشکلات مطرح گردید پاسخ ندارد؟ قطعاً پاسخ دارد. وقتیکه پول و ثروت و نیروهای مؤمن، متخصص و دلسوز داریم حتماً کارهای کشور بنحو مطلوب انجام شدنی است. پس اگر با وجود این همه (داشته هایمان) باز هم کارها پیش نمیرود و چرخ اقتصاد مملکت لنگ میزند باید مشکل را در جای دیگری جستجو کرد زیرا بطور قطع دلایل و موانع دیگری بر سر راه وجود دارد که سدی در برابر رشد و شکوفایی کشورمان ایجاد کرده است.
چنانچه بخواهیم خدا وکیلی و بی هیچ رو دربایستی و شفاف راجع به آنها سخن بگوئیم باید اعتراف کنیم که غالب موانع موجود بر سر راه رشد و شکوفائی اقتصاد معلول و بخاطر این است که عده ای خائن و از خدا بی خبر فقط و فقط بدنبال منافع شخصی خودشان هستند نه منافع ملی. منافع شخصی خود را تا حد نابودی اقتصاد ایران دنبال میکنند و در این راستا، هر کاری که در آن منافع سرشاری برایشان داشته باشد آن را بدون فوت وقت انجام میدهند و چنانچه منافع شخصی در آن کار وجود نداشته باشد حال اگر اجرای آن کار یا آن سیاست، به سود کشورمان باشد و ایران را هم به یک ابرقدرت اقتصادی در جهان مبدل کند هرگز آنرا انجام نمیدهند و در برابر اجرای آن دیوار بتنی ایجاد میکنند. متأسفانه دلیل غالب مشکلات اقتصادی ایران و عقب ماندگیهای گذشته و بحران حال حاضر کشورمان، وجود تعدادی افراد خائن، دزد، فاسد و منفعت طلب، بانفوذ، رانت خوار و باند باز میباشد که همچون اختاپوس بر سر بخشهای مهم و کلیدی کشورمان چنگ انداخته اند .
یکی از بخشهایی که خون مردم عزیزمان را در شیشه کرده و با روح و روان و مال و جان ایرانیان بازی میکند خودروسازان هستند که طی سالیان متمادی با سیاستهای نادرست و عملکرد غلط مدیران شان، اشک مردم را درآورده و موجب ایجاد بحران در زندگی مردم و وارد کردن لطمه به بخشهای مختلف دیگر کشور شده اند. صریح و بی پرده و بدون مقدمه به اصل موضوع میپردازم و آن اینکه اگر نیم قرن پیش برادران خیامی همت نکرده بودند و شرکت ایران ناسیونال را تأسیس و متولد نمی نمودند امروز قطب خودروسازی ایران یعنی ایران خودرو را هم نداشتیم!! اگر خاطر مبارک تان باشد در دهۀ 1340 که ما تولید پیکان را آغاز کرده بودیم مدیران شرکت هیوندای کره جنوبی دیداری از خط تولید پیکان داشتند و آرزوی شان این بود که آیا میشود روزی هم کشور کره، کارخانۀ خودروسازی همچون ایران ناسیونال داشته باشد؟ یعنی نیم قرن پیش صنایع و صنعتگران ایرانی، آرزو و الگوی فعالان اقتصادی کره جنوبی بودند!!
اما این در حالیست که خودروسازان محترم ما از اولین پیکانی که تولید شد تا آخرین پیکانی که دیگر برای همیشه از رده خارج گردید هیچ وقتی صرف نکرده و ذوق و نبوغی به خرج ندادند تا شکل و شمایل پیکان را تغییر دهند و هر سال مدل جدید و طرح جدیدی از پیکان را تولید و در اختیار مردم عزیزمان قرار دهند!! طی قریب به 50 سال به غیر از یکی دو سری که فقط چراغهای پیکان فرق کرد متأسفانه اولین و آخرین خودروی تولیدی پیکان هیچ فرقی با هم نداشتند و به جرأت میتوانم بگویم که روز به روز بی کیفیت تر هم شدند.
پس از پیکان نیز چندین مدل خودرو خارجی در ایران توسط چند خودروساز داخلی مونتاژ شده که چندان چنگی به دل نزده است.
چند سال پیش خودرویی را تحت عنوان خودروی ملی تولید و به مردم فروختند اما امروز که بیش از یک دهه از تولید آن خودرو میگذرد نه تنها شکل و شمایل آن تفاوتی با روز اولش نکرده بلکه هر سال قطعاتش بی کیفیت تر و حتی برخی از لوازم اولیۀ آن غیب شده و تحت عنوان آپشن با اخذ مبلغی بیشتر، همان لوازم بر روی خودرو نصب میگردد، واقعاً خجالت آور است. تنها چیزی که در صنعت خودروسازی ما نسبت به گذشته بطور چشمگیری فرق کرده و روز به روز به طرز وحشتناکی رشد کرده، قیمت خودروها بوده است!!
درکل صنعت خودروسازی ما چنین روزگاری دارد و مشخصات آن عبارت است از:
* صنایعی عریض و طویل
* صنایعی بدهکار به قطعه سازان
* صنایعی دارای بدهی های سنگین معوق شده به بانکها که همین بدهی ها موجب شده تا برخی از خودروسازان در آستانۀ ورشکستگی قرار گیرند!!
* صنایعی قدیمی و به دور از تکنولوژی های روز و برتر جهان
* صنایعی بدقول و بی تعهد به وعده هایشان
* صنایعی بسیار ضعیف در ارائه خدمات پس از فروش
* صنایعی وابسته به خودروهای مدل قدیمی چین، کره، فرانسه و ژاپن ...
* صنایعی با مدیرانی مرفه و غیر پاسخگو
* صنایعی گرانفروش، فرصت طلب و برهم زنندۀ بازار
* و... دهها مورد دیگر
شرکتهای خودروساز ایرانی با تهدید براینکه اگر ورشکست شویم کارگران و نیروهای متخصص زیادی بیکار خواهند شد و در نتیجه بحران کارگری به راه می افتد و با سوء استفاده از موارد اینچنینی، بقدر زیادی مورد حمایت دولت بوده و دائماً از رانت های مختلف دولتی بهره مند میشوند که متأسفانه چندان بازدهی مثبتی به جز تولید خودروی بی کیفیت و ایجاد نارضایتی بین مردم ندارند و در نهایت همچون بچه های لوس و نُنری هستند که درست تربیت و آموزش ندیده اند و فقط جیب شان پُر از پول شده و هر چه خواسته اند در اختیارشان قرار گرفته است!!
چرا و چگونه صنایع نظامی و دفاعی کشورمان طی مدت زمان کوتاهی بطور انقلابی رشد کرده و موجب سربلندی و عزت ایران و ایرانی شده است؟ بی حاشیه عرض میکنم زیرا مدیران، محققین، دانشمندان و تمامی کارکنان این صنایع از جان شان مایه گذاشته و بدون آنکه بدنبال رانت خواری و منافع شخصی خودشان باشند بطور شبانه روزی در پی پیروزی و موفقیت در کارشان بوده اند که حاصل همین دلسوزی، تخصص، کاربلدی، تعهد کاری و اخلاقی و داشتن دید ملی همه همه مبدل شده است به موفقیت و پیروزی در کار که روزی نیست خبری از طریق رسانه ها در خصوص تولید تجهیزات جدید نظامی و دفاعی به گوش مان نرسد و دنیا را متحیر ننماید.!!
موفقیت در غنی سازی و بحث هسته ای، ساخت موشکهای دور بُرد پیشرفته با کلاهک های مختلف، ساخت پهباد و دست آخر نیز چند روز پیش شاهد به پرواز درآمدن اولین جنگندۀ مافوق صوت بومی و تماماً ایرانی تحت نام (جنگندۀ کوثر) بودیم که موجب شگفتی جهان شد که باید به عزیزانمان در صنایع دفاعی و نظامی دستمریزاد بگوییم که البته هر روز باید منتظر خبرهای جدیدی از تولیدات و موفقیتهای جدید این عزیزان باشیم.
چطور با همدلی و پشتکار میتوانیم به موفقیتهای نظامی و دفاعی و هسته ای آنهم با آن تکنولوژی حساس و پیشرفته برسیم اما نمیتوانیم یک خودرو ملی باکیفیت بسازیم؟ واقعاً خنده دار است که کشوری بتواند موشکهای پیشرفته و هواپیمای جنگی تولید و اورانیوم را هم غنی سازی کند اما نتواند خودرو سواری بسازد!! اگر مدیران شرکتهای خودروسازی ایران هم بجای دید شخصی، دید ملی داشته باشند و با همدلی و ارادۀ قوی در پی تولید ملی، ارتقاء کیفی و رضایت ایرانی باشند قطعاً به موفقیتهای بزرگی نائل میشوند اما متأسفانه اراده ای در آقایان مشاهده نمی شود و غالب حضرات فکر منافع خودشان هستند تا پیشبرد اهداف کشور.
از همین رو چنانچه دولت محترم با همکاری سایر قوا مدیران متخلف خودروساز را شناسایی و آنان را در برابر دیدگان مردم مجازات و حتی متخلفین و خائنین به ایران و ایرانی را در ملاء عام شلاق بزند نه تنها سایر مدیران خلافکار حساب کار دستشان می آید بلکه بجای خودرویی همچون پراید، در آینده ای نه چندان دور خودرو ملی تماماً ایرانیِ باکیفیت و زیبای خودمان را با قیمتهای مناسب سوار خواهیم شد زیرا این بچه لوس و نُنر برای اینکه کارهایش را درست انجام دهد احتیاج به تنبیه و شلاق دارد نه پول و لبخند و مهربانی.
قطعاً رفع مشکلات و نابسامانی های کشور و رشد و شکوفایی اقتصاد ایران در سریعترین زمان امکانپذیر است فقط کمی همت میخواهد که اگر کمی غیرت به خرج دهیم دیگر اثری از مشکلات اقتصادی و نارضایتی ها باقی نخواهد ماند، پس برای سربلندی ایران و ایرانی کمی همت کرده و از جان مایه بگذاریم.
انتهای پیام/