طبق آمار سازمان سرمایه‌گذاری خارجی، در سال اول دولت سیزدهم مجموع مجوزهای سرمایه‌گذاری خارجی صادرشده 8.9 میلیارد دلار بود که از این میزان 4.8 میلیارد دلار به ثمر نشست، عددی بیش از سه برابر دوره اجرای برجام.
به گزارش خبرنگار اقتصادی خبرگزاری فارس ایران به عنوان بزرگترین دارنده منابع هیدروکربوری دنیا، یک کشور نفتی محسوب می‌شود بدین معنا که بودجه دولت اتکای زیادی به درآمدهای حاصل از خام‌فروشی نفت دارد و صنعت نفت ایران به عنوان پیشران توسعه اقتصادی کشور و محرک سایر صنایع عمل می‌کند.
آمریکایی‌ها با این فهم نسبت به اهمیت صنعت نفت ایران سعی کردند با اعمال تحریم‌های نفتی، دو مشکل بزرگ برای کشور ایجاد کنند که شامل «محدودیت در صادرات نفت خام و کاهش درآمدهای نفتی» و «جلوگیری از جذب سرمایه‌گذاری خارجی برای توسعه صنعت نفت و شکوفایی اقتصاد کشور» است.
اما سوال اساسی این است که آیا مذاکره با آمریکا و احیای برجام کمکی به حل دو مشکل ایجاد شده می‌کند؟ برای پاسخ به پرسش بهتره به تجربه قبلی برجام مراجعه کنیم.
طبق آمار اوپک امضای برجام یک فایده و یک هزینه بر صادرات نفت ایران برجای گذاشت. فایده برجام افزایش صادرات نفت ایران از یک به دو میلیون بشکه در روز در بازه زمانی کوتاه اجرای برجام بود و هزینه برجام از بین رفتن زیرساخت‌های دور زدن تحریم نفتی بود که موجب شد بعد از خروج آمریکا از برجام، صادرات نفت ایران به یک میلیون بشکه سابق قبل از پذیرش برجام برنگردد و به کمتر از 100 هزار بشکه کاهش پیدا کند