با توجه به ظرفیت های کشور ما و فناوری موجود و سابقه طولانی کشورمان در صنعت NGV ، پیشنهاد بهینه، استفاده از تکنولوژی DDF در خودروهای سنگین است؛ در این روش، با استفاده از سیستم پاشش گاز میتوانیم بین ۵۰ تا ۶۰ درصد در مصرف گازوئیل صرفه جویی کنیم.
محمدحسین کشاورز، کارشناس انرژی در گفت‌وگو با خبرنگار اقتصادی خبرگزاری تسنیم اظهار داشت: هم اکنون کشور ما در حال ورود به بحران کمبود گازوئیل است؛ با بالارفتن مصرف گازوئیل در فضای پسا کرونا و عقب ماندگی میزان تولید گازوئیل در کشور، نیاز به واردات گازوئیل پیدا کرده ایم.
وی افزود: هرچند که در رسانه ها خبرهایی مبنی بر بالارفتن میزان تولید گازوئیل منتشر شده، اما این موضوع فقط یک مسکن کوتاه مدت برای سبد سوخت خودروهای سنگین به شمار می آید.
کشاورز با بیان اینکه "کمبود گازوئیل، تلنگری به مسئولین کشور شده تا ناوگان حمل و نقل سنگین را از تک سوختی بودن خارج کند و وابستگی ناوگان سنگین را به سوخت گازوئیل کاهش دهیم"، گفت: در بسیاری از کشورها، استفاده از گاز طبیعی در ناوگان حمل و نقل سنگین و حتی خودروهای سواری، بسیار عادی و معقول است؛ حتی کشورهایی مثل چین که وارد کننده گاز طبیعی هستند.
وی ادامه داد: ما در تهران 2300 دستگاه اتوبوس فعال داریم و با فرض مصرف 200 لیتر گازوئیل توسط هر دستگاه اتوبوس در روز، میتوانیم با جایگزین کردن 2300 اتوبوس 100درصد گازسوز، روزانه 460 هزار لیتر صرفه جویی در مصرف گازوئیل، فقط در قسمت اتوبوس‌های شرکت واحد در شهر تهران داشته باشیم.
این کارشناس انرژی تصریح کرد: در یک بررسی دیگر، در یک بازه یک ساله، یک تریلی را که میتواند 20 تن جابجا کند را با یک نیسان که 2 تن جابجا میکند، مقایسه کرده ایم؛ در این تحقیق دریافتیم که مصرف یک تریلر در مقایسه با 10 نیسان وانت در مسیرهای شمال به جنوب و شرق به غرب، سالانه چیزی در حدود 100 هزار لیتر به نفع کشور است.
وی افزود: با توجه به ظرفیت های کشور ما و فناوری موجود و سابقه طولانی کشورمان در صنعت NGV ، پیشنهاد بهینه، استفاده از تکنولوژی DDF در خودروهای سنگین است؛ در این روش، با استفاده از سیستم پاشش گاز میتوانیم بین 50 تا 60 درصد در مصرف گازوئیل صرفه جویی کنیم.
کشاورز خاطرنشان کرد: با اجرای طرح دوسوخته نمودن وسایل حمل و نقل دیزلی بین شهری و شهری در کشور، با مدیریت شرکت بهینه سازی مصرف سوخت کشور ، شرکت ملی پخش فرآورده های نفتی ایران ، وزارت راه و شهرسازی ، شهرداری ها و تعامل سازنده با کلیه دست اندرکاران در بخش دولتی و خصوصی می توان زمینه های لازم برای حذف تدریجی یارانه از گازوئیل مصرفی در خودرو ها را فراهم آورد.
وی ادامه داد: از مزایای این طرح میتوان به جایگزینی حداقل 50% سوخت گازوییل اتوبوسها و کامیونها با سوخت پاک، ارزان و فراوان گاز طبیعی، ایجاد تنوع در سبد سوخت خودروهای سنگین و نیمه سنگین و کاهش وابستگی حمل و نقل به سوخت گازوییل، افزایش کاربرد گاز با توجه به افزایش استخراج و تولید گاز طبیعی در سالهای آتی، درآمدزایی دولت از عدم واردات و یا افزایش صادرات گازوییل با توجه به اختلاف قیمت جهانی گازطبیعی و گازوییل، امکان تعدیل قیمت گازوییل با حداقل فشار تورمی و نارضایتی اجتماعی، کاهش قابل توجه ذرات معلق و به تبع آن هزینه های بهداشتی و حذف خرید فیلترهای دوده و کاهش آلودگی صوتی موتورهای دیزل اشاره کرد.
این کارشناس انرژی با بیان اینکه "برخلاف روال جهانی که به مصرف گاز طبیعی به عنوان یک سوخت پاک اقبال نشان داده، متاسفانه در کشور عزیزمان موانع جدی‌ای در مسیر توسعة این صنعت ایجاد شده"، گفت: این موانع که به افزایش هزینه‌های مالکین خودروهای گازسوز، کاهش ایمنی ناوگان و بی‌میلی بخش عظیمی از ناوگان برای بهره‌گیری از آن انجامیده و هدررفت منابع ملی را درپی داشته، از جمله شامل نبود برنامة جامع و چشم‌انداز مدون برای توسعه مصرف گاز طبیعی به ویژه در موتورهای دیزلی، دست‌کاری در استانداردهای مرجع یا نبود استاندارد، نادیده گرفتن رویه‌ها و تجارب موفق جهانی و داخلی، ارائة تعریف نامناسب از سبد سوخت و قیمت‌گذاری غیرمنطقی حامل‌های انرژی، بی‌توجهی به منافع و اقتصاد مصرف‌کننده، حمایت نشدن شرکت‌های معتبر و دانش بنیان برای ایجاد و توسعه دانش خودروهای دوسوخته؛ کافی نبودن ظرفیت جایگاهی و نبود متولی واحد در سطح فَراوزارتخانه هستند.
وی ادامه داد: برای غلبه بر مشکلات مطرح شده لازم است که دانش تبدیل خودروهای دیزلی در کشور ایجاد و نهادینه شود و پس از اجرای آزمایشی طرح و ارزیابی فرایند اجرا این موضوع به ناوگان حمل و نقل سنگین تسری داده شود.
کشاورز با بیان اینکه "به منظور غلبه بر مشکلات و موانع موجود هم راهکار وجود دارد که البته نیاز به بررسی و پیگیری مسئولین دارد"، گفت: راهکارهای غلبه بر مشکلات شامل افزایش پلکانی قیمت گازوئیل و واقعی سازی قیمت حامل‌های انرژی، ایجاد دانش فنی تبدیل خودروهای دیزلی توسط شرکت‌های دانش بنیان، به‌کارگیری تجارب موجود در کشور در زمینه خودروهای دیزلی و همسو کردن دانش پراکنده موجود، اجرای نمونه مهندسی با توجه به فراوانی خودروهای دیزل موجود درکشور، تبدیل آزمایشی حداقل 100 خودرو به منظور شناسایی موانع و ارزیابی مشکلات اجرایی فرآیند، توجه به منافع و اقتصاد مصرف کننده و تعریف طرح های تشویقی برای کاربران و تدوین استانداردهای مورد نیاز با بهره‌گیری از تجارب داخلی و جهانی است.
وی در پاسخ به اینکه "آیا زیر ساخت های DDF در کشور موجود است؟"، گفت: باید بگویم که نه تنها زیر ساخت های اولیه آن موجود است، بلکه میتوانیم با مدت زمان بسیار بسیار کوتاهی این موضوع را عملیاتی کنیم.
وی افزود: به طور مثال در خیلی از شهرها، برای اتوبوسها، جایگاه سوخت CNG تعبیه شده است؛ تقریبا میتوان گفت که بهترین ایستگاههای جایگاه CNG برای اتوبوسها ساخته شده و در حدود هزار متر مکعب در ساعت در حال فشرده سازی گاز از خط لوله به مخازن هستند و ما میتوانیم برای DDF نیز از ظرفیت این جایگاهها استفاده کنیم؛ همچنین میتوانیم با ساخت جایگاه سیار مشکل عدم دسترسی به جایگاهها را نیز برطرف سازیم.
این کارشناس انرژی خاطرنشان کرد: بنابراین از نظر زیرساخت، شرایط آمادگی کامل را برای شروع به کار در زمینه تبدیل خودروهای سنگین نیز داریم؛ اما این موضوع به یک تصمیم جدی و حمایت همه جانبه از سوی دولت و مسئولان نیاز دارد.